Zonnetje schijnt, muziekje aan, theetje met een koekje erbij en zo doe ik mijn werk! Heerrrrrrlijk! Of niet dan?
Nou… dikke niet! Vol verbazing tik ik deze post… verbaasd dat ik mijn geliefde Polly (laptop) nog niet door mijn ramen heb gegooid. Om af te studeren, werken of gewoon in het dagelijkse leven wordt er van ons verwacht dat we (lees: ik) allemaal grafisch vormgevers, Indesign’ers of computernerds zijn. Het meest simpele is op de computer altijd het moeilijks en vice versa… toch bizar? Sorry… just a thought.
Anywho… ik ben dus druk aan het vormgeven, schrijven en redigeren voor mijn afstuderen. ‘Oh, wat leuk! Och dat is toch echt iets voor jou!’, zei iemand tegen mij. Yup… énig, mijn hart maakt een sprongetje van blijdschap, mijn leven heeft ineens weer ‘meaning’! Ja, ja… ik verzuip nu ook in sarcamse, ik weet het.
Mijn zevende zintuig vertelt mij nu dat er mensen zijn die zich afvragen: “Nou, nou, is het echt zó stom?” Moment… ik geef even via mijn zevende zintuig antwoord. Hmm… geen respons.
Maar alle gekheid op een prikker… Nee, het is echt niet zó stom. Alleen vandaag gaat het gewoon niet zo snel als de afgelopen dagen. Dat is nogal frustrerend, niet?! Dus wat doe ik wanneer het niet gaat? Thee drinken, boekje lezen, verder kloten op Polly, in mezelf praten, een keer hardop vloeken om vervolgens stampvoetend de waterkoker aan te zetten. Herhaal dat zo’n 14 keer en je hebt een idee hoe m’n dag eruit ziet. Woehoe… total bliss!
Ik ga weer snel verder want ik loop achter op mijn dagschema… ofwel ik ben nu toe aan het in mezelf praten.
Vrede!