En daar gaan we weer… een oude post. Ik kan serieus niet geloven dat ik ooit dit stukje heb geschreven. Ik geloof ook niet dat ik daadwerkelijk meende wat ik schreef. Dat kan gewoon niet. Toch?! Ik blijf mezelf verbazen. Voetbal? Serieus? Heb ik echt over voetbal geschreven? Dude…
Voetbal en vrouwen, vrouwen en voetbal
Ik kan er niet meer onderuit… niemand trouwens…. voetbal. Goed, nu heb we (ik en twee vriendinnetjes) weer voetbal gekeken. Als kerels zaten we afgelopen dinsdag op de bank compleet in het oranje, of nou ja compleet… met een oranje sjaal dan, naar het Nederlands elftal te kijken. Het enige wat ontbrak wat het ‘potje bier’, maar wij compenseerden dat gelukkig met een ‘potje’ rosé. En ik moet zeggen… het heeft me wel aan het denken gezet.
Het is bizar dat wanneer de camera’s het stadion doorgaan je alleen maar mannen ziet, in ieder geval 90 procent van de mensen daar in het stadion waren mannen. Nu weet ik ook wel dat mannen elkaar alleen maar verstaan en begrijpen wanneer zij hard en met een lage stem bierliedjes zingen. Maar waarom zo weinig vrouwen? Omdat wij het zogenaamd niet begrijpen? Omdat wij geen piemel hebben? Gelukkig niet! Omdat wij het buitenspelprincipe niet begrijpen? 80 procent van de vrouwen kan dat toevallig wel! Om niet al te ‘girly’ te klinken… voetbal is bijzonder boeiend om naar te kijken. Maar buiten al het mannelijk schoon wat er op dat grasveld rondhuppelt is het toch ook gezellig, tenminste zo oogt het. Ik zie alleen maar voordelen voor vrouwen om naar voetbal te kijken. Is de wedstrijd oersaai, zoals de afgelopen keer, dan blijven we (of in ieder geval iedereen die zich aangesproken voelt) geïnteresseerd kijken naar al die rennende, zwetende mannen met hun strakke shirtjes, moet je wel van houden trouwens… ach ieder z’n meug.
Kortom: voetbal voor allen en allen voor voetbal! (pff… overdrijven is ook een vak)