dus… twee jaar sinds mijn laatste post. En nog veel langer tussen mijn allereerste stappen in het hardlopen en nu. Letterlijk. Wat is er gebeurd tussen nu en toen? Oh wacht… nee, deze. Nou, een verborgen burn-out, jezelf opnieuw leren kennen, voor jezelf opkomen en daardoor volledig onbegrepen voelen en worden, een soort van happy-ish single en nog steeds hard aan het werk waar ik de laatste vijf jaar al werk. Ach… i’ve had worse years. Glas halfvol. Jongens, ik ga gewoon weer opnieuw beginnen. En wel vandaag. En wel met deze post over dè #burpeechallenge.
Eigen manier
Stiekem had ik met alles willen stoppen, want waarom denk ik dat mensen dit willen lezen? Hoezo vind ik mijzelf zo belangrijk? Is het niet tijd dat je gaat werken aan je carrière? Of een keer fatsoenlijk verkering krijgen? Kinderen? Tik tok tik tok tik tok. Immers, dat is wat het gros van de mensen doen van mijn leeftijd. Toch? Gelukkig zijn daar mijn lieve vrienden en familie die allemaal op hun eigen manier bezig zijn met al deze dingen. Zij houden mij, zonder dat ze het doorhebben, een spiegel voor. In die spiegel zie ik heus wel dat ik toch met al die ‘volwassen’ dingen bezig ben. Maar net als dat zij het op hun manier doen doe ik dat dus ook. En met het schaamrood op m’n kaken tik ik dit nu omdat ik nu voor de zoveelste keer begin. hier. op deze blog. en met deze blogpost.
Goals
Wat wil ik nu bereiken met deze blog? Waar ik voorheen voornamelijk onzin, overigens wel leuke onzin, uitkraamde, hoop ik nu wat bruikbaardere content te kunnen maken. Nee, ik ga niet ineens de therapeut uithangen, vertellen wat je moet doen of zwaar op de hand zijn. That’s just not me, man. Wel hoop ik de juiste personen aan te kunnen spreken met mijn posts. That’s it. Niet meer en niet minder. C’est tout. Onder andere door het hardlopen ben ik weer redelijk goed in mijn vel gaan zitten. Letterlijk en figuurlijk. Dus waar zal ik wat vaker over gaan schrijven? Juistem, hardlopen. En natuurlijk onzin. Dat hoort bij mij, ik hou van onzin. Er zit altijd zo’n negatieve connotatie aan vast. Stom.
Bare with me
Ho… sorry? Ja, ik hoor jullie denken: “euh, lieve Aisha, heb jij dit al niet vaker geprobeerd, dit opnieuw beginnen?” Ja, zeer zeker heb ik dit vaker gedaan. Na maanden/ jaren van radiostilte ben ik weer terug in de ether en beloof ik beterschap. Dat klopt helemaal. Ware het niet dat ik nu minder werk dan eerst, m’n motivatie weer heb gevonden en gewoon al veel posts heb klaarstaan voor de komende tijd. Dus elke donderdag om 15:00 uur is er een nieuwe blogposts. Ja, ja, niets is minder waar, kameraden. Bare with me en heb een little faith in me. Voel je vrij om er wat van te vinden. Voel je vrij om een comment achter te laten. Gewoon… voel je vrij.
Proost lieve mensen, op een nieuwe en frisse start!
Liefs!