Foi toch. Tussen de bedrijven door heb ik weer wat stukken van mijn oude blog gelezen. Constatering: Dude, ik had some issues! Met een lichte frons op mijn voorhoofd las ik een stuk uit 2008 over modellen, mijn afkeer daarvan en politiek. Uhm… politiek? Afkeer van modellen? Ja, ja. De wonderen waren toen blijkbaar nog niet de wereld uit. Stel je voor. Ik maak er geen woorden meer aan vuil. Lees en lach. Bij deze is iedereen welkom om òm mij te lachen. Het mag.
Modellen…
Zo was ik laatst bij een modeshow, die waarschijnlijk over een paar jaar pas in Nederland op de buis te zien is, en dat heeft me aan het denken gezet. Ik weet het, bepaalde gebeurtenissen zetten mij nogal snel aan het denken.
Enfin (mooi woord is dat toch, enfin) daar zie je dus dames, of beter gezegd pubers, rondhuppelen in hun zwierige jurkjes. De één nog moeilijker kijkend dan de ander, want dat moet blijkbaar. Van wie dat moet weet niemand want als ze lachen of een poging doen tot, lijken die jurken veel mooier. Tenminste vind ik dan, maar ach wie ben ik… I’m just an artist I have all… sorry ik liet me weer even gaan.
Maar wie heeft bepaald dat deze dames minimaal twee meter lang moeten zijn en 40 kilo moeten wegen. Hieruit kun je concluderen dat ik dat dus niet ben. Alsof de ontwerpers graag willen dat iedereen in een droomwereld leeft. Want dat moet haast wel wil je in zo’n jurk passen, die net om een paspop past.
Maar volgens mij is daar ook al jaren een discussie over gaande. Tot op heden nog steeds geen verschil. Dus ik denk gewoon dat er een politieke partij voor opgericht moet worden. Eentje die de belangen behartigd van de ‘gewone’ vrouw. Maar ja, dat zal wel nooit gebeuren. Dus we gaan weer door tot de orde van de dag… ik althans.
Een volkomen zinloze mededeling dit, maar het is af en toe (af en toe? Ja, echt af en toe ja!) zo fijn om eens lekker negatief te zijn… love it!