Naar de inhoud springen

Iets met je doel bijstellen. Continu.

18 juni 2017, de dag dat ik, op mijn manier, fanatiek ben begonnen met hardlopen. Fitter, dat moest ik worden. Die hashtag (#fitgirl) moest en zou ik ook een keer moeten verdienen. Ik zag dat de weegschaal niet heel blij met mij was, m’n BMI was kapot, letterlijk en figuurlijk zat ik niet lekker in m’n vel, as you all know obviously, en al m’n kleren waren gekrompen. Fuckers. Ik had een doel nodig.

Ein-duh-lijk

Ware het niet dat de stiefvader, een fervent hardloper, verstand heeft van hardlopen. Hij loopt wekelijks met z’n clubje van de atletiekvereniging, geeft af en toe trainingen en schudt de loopjes van 20 km zo uit het mouwtje van z’n hardloopshirtje.
De dappere man nam de moeder en ik een keer op sleeptouw. Dapper. Dat ik als een volwaardig hooligan kan reageren heb ik niet van een vreemde. *kuch* sorry mam *kuch* De moeder hield het na een paar keer wel voor gezien, ging lekker haar eigen ding doen en zwaaide dikke doei naar ons. Ik, on the other hand, had wonder boven wonder eindelijk een klik met hardlopen, ein-duh-lijk. #fitgirl Ik boekte vooruitgang en door die focus op hardlopen zag ik verschillende situaties wat beter in perspectief.

Samen met de trainert hebben we gewerkt aan mijn techniek, dat is heavy shit man. Het was niet zomaar een rondje Singel lopen en dan op hoop van zegen dat ik heelhuids het rondje volmaak en een goeie tijd loop. Wist ik veel. En het is heus, hoe beter je jezelf een goede techniek aanleert die bij jou past, hoe beter en makkelijker je gaat lopen. De rondjes die ik liep werden langer en ik werd sneller. #fitgirl Uiteindelijk kreeg ik genoeg zelfvertrouwen om een doel te stellen. De vier mijl van zwolle. In juni 2018 zou ik m’n eerste loop lopen, 6,4km. Wauw. Ondragelijk spannend. Dat was de planning. Juni. 2018.

Gekke Henkie

Enfin, die eerst loop kwam sneller dan verwacht en het was niet De vier mijl van Zwolle. Vijf maanden na mijn eerste serieuze stappen als hardloper vond de trainer wel dat ik m’n eerste 5k kon gaan lopen. Nadat ik hem eerst aankeek alsof hij niet goed was geworden, hij werd op dat moment de belichaming van Gekke Henkie. “Kan je makkelijk”, waren zijn woorden. Niet de mijne. Met de grootste zenuwen stelde ik 382 vragen. Immers voorbereiding is alles en… mensenschuw ja. Vragen als: hoeveel mensen doen er dan mee? Is de route aangeven? Mag ik dat water wel drinken bij die waterposten? Wat is de snelste tijd dan? Wat is de langzaamste tijd? Zijn er veel toeschouwers? Ik ben wel sneller dan de laatste toch?

Oktober was in full effect en mijn eerste loop was een feit. Samen met de trainert, die ook gewoon zo tof in mijn slakkentempo met mij meeloopt, en wat makkers stonden we aan de start. Ietwat gehavend, zonder eindsprint maar wel met een glimlach haalde ik de finish. En voor die tijd heb ik een prima 5k gelopen. #fitgirl

Lol tijdens de aanmoedigings.
de runners (inclusief stiefpaps) van de 12k aanmoedigen na mijn 5k run tijdens de Zandvoort Circuit Run 2018.

De feelings

We zijn nu tien maanden later en zelfs al vier wedstrijden verder en zeker nog drie te gaan dit jaar. En uiteindelijk, uiteindelijk loop ik in juni keurig die vier mijl. Die vier mijl waar ik dus oorspronkelijk voor wilde trainen, omdat ik dacht dat ik een jaar nodig had om van nul tot vier mijl te gaan. Niet dus, been there done that. 8k wedstrijden schud ik tegenwoordig ook zo uit m’n mouw. Nou ja, dat is niet helemaal waar; tijdens de trainingen kan ik keurig flink jenken (zeuren) intern en extern. Maar na een loop ben ik, op een enkele keer na, altijd heel chill. Voldaan. Sense of accomplishment. Trots. Zin in een gin tonic. Prima feelings om te hebben na een loop.

Het hardlopen heeft er dus voor gezorgd dat ik mijn doel(en) kan voorbijstreven, dat mind en lichaam onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Door het weinige vertrouwen dat ik in mijn lichaam had, wat betreft hardlopen, had ik nooit geloofd dat ik deze resultaten nu had kunnen bereiken. Ook een goed gevoel.

Inmiddels heb ik de doelen wat bijgesteld. In september ga ik gewoon een 10km wedstrijd lopen. Holy shit. 10k. Vind ik nogal een ding. Een pittig ding. En als het dan ook nog ff meezit wil ik die lopen in een uur. Het liefst eronder, maar max een uur. Ok, 65 minuten dan. 67? Dit doel vereist hier en daar nog wat aandacht.

Dan ga ik nu m’n volle aandacht geven aan online shoppen van een nieuwe hardloopoutfit. #teamijdel

Liefs!

Facebook Comments
Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *