Club… sport?

Zoals vele van jullie trouwe lezers (proef wat lichte, zoutige sarcasme) weten ben ik op zoek naar een vorm van beweging waardoor ik inene een maatje 0 hebt. Beweging is natuurlijk ook vreselijk gezond voor een mens… pfff. Maar die zoektocht gaat niet zonder horten of stoten. Een anus ontspannen bij yoga in grote groepen was het niet voor mij, een quasi Haka doen bij tai chi vond ik nèt niet leuk genoeg en van Zumba kreeg ik een allergische reactie van de giechelende huisvrouwen (met alle respect, heus waar). Deze takken van sport zijn dus overduidelijk niets voor mij.

Wat is dan wel wat voor mij? Tegenwoordig doe ik aan… uhm… hoe heet het ook alweer? Iets met Club nogwat. In ieder geval, een les waar yoga, tai chi en pilates gecombineerd wordt. Ik hoor jullie denken: “Oh nee, niet weer yoga en tai chi! Step away from de club nogwat.” De yoga en tai chi zijn net zo zweverig als normaal en de muziek bij de onstpanningsoefening spant de kroon wat zweverigheid betreft, ook al pretendeert de olijke en gezellige instructrice van niet, maar dat geeft helemaal niet. Zweverigheid is a good thing. Ik hoef geen onzichtbare lichaamsdelen te ontspannen, ik hoef ook niet heel ijverig of met een snelheid van 30 cm per uur een arm door de lucht te gooien of naar ietwat misplaatste geluiden te luisteren van medesporters. Na een uurtje van dit gerek en gestrek kom ik wel ontspannen thuis en voel ik de spiertjes. Al met al een best leuke les! (Oh dear, heb ik nu een sport gevonden waarbij ik me prettig voel?)
Maar… ja er is altijd in maar, het is nou niet bepaald een sportles waarvan je handdoeken vol met zweet uitwringt. Dus, jullie raden het al, ik ben weer op zoek naar een sport waarbij ik als een kerel met overgewicht aan het zweten ben. Ondertussen vind ik club nogwat leuk genoeg om mee door te gaan. Ik zoekt en ik zult vinden. I will prevail!

To be continued…

Liefde!