Taaai Chi! (gezondheid)

Na yoga en Zumba was het voor mij tijd voor wat anders. Naast mijn dagelijkse wandelingen en fietstaferelen was ik weer toe aan wat andere bewegingen. Mijn nieuwe zoektocht naar beweging was een feit!
Zo was daar het wereldwijde web met Tracy Anderson, een sportinstructrice die ervoor zorgt dat de huisvrouwen van Beverly Hills een ‘size sero’ hebben. Aangezien zij natuurlijk daaro in het Wilde Westen werkt is hier in Nederland niets te vinden wat op haar methode lijkt. Maar ik moest en ik zou iets van haar proberen! Ik moest. Ik wilde immers ook zulke armen als Madonna, zonder haar gerimpelde handen weliswaar. Nadat ik een dvd van Tracy Anderson had gedownload en ik haar dus nu in mijn televisie had ging ik aan de slag. Met de volste goede moed die iemand maar kan hebben. Madonna vindt het fantastisch, dus vind ik het ook wel leuk. Niets was minder waar, het was geen reet aan. Na wat pogingen kwam ik tot de conclusie dat dit het toch niet helemaal voor mij was. Als ’n idioot ‘dansen’ zorgt er niet voor dat ik die overtollige pondjes er met plezier af beweeg. Dat is dus een dikke overtollige nee! Het enige leuke was dat ik me als Richard Simmons heb verkleed… je moet toch wat.

Goed… volgende optie. Sommigen mensen in mijn omgeving dachten dat ik bijna net zo cuckoo als Speidi (Heidi & Spencer, raar stel uit The Hills, kenners weten waar ik het over heb) werd met edelstenen die je tegen bepaalde dingen moeten beschermen en dat ik elk moment opgehaald kon worden door nurse Ratched. Maar ondanks dat alles ging ik op zoek naar iets in die richting…
De moedert was nogal enthousiast over tai chi. Dat past natuurlijk precies in mijn Speidi plaatje, dacht ik in tweede instantie. In eerste instantie vond ik het niets voor mij maar don’t knock it before you tried it. Ik ging toch maar een proefles volgen. Nadat ik, tijdens mijn proefles, negatieve energie van me af moest stampen als een klein kind die haar zin niet krijgt, moest ik weer bepaalde dingen gaan ontspannen… Wanneer men, tijdens een les yoga, tai chi of whatever, een zin begint met ontspan krijg ik flashbacks waar je u tegen zegt. Ik kan er nu nog soms niet van kan slapen. Gelukkig… gelukkig nam zij het woord anus niet in haar mond (deze zin had ik ook wel anders kunnen formuleren) maar het woordje perineum. Ja, ja… heus waar. Aangezien het een tijd duurde voordat het überhaupt tot mij doordrong waar èn wat een perineum was, was de oefening al lang en breed klaar en waren we alweer vele oefeningen verder. Wist ik meteen wat het was, was ik waarschijnlijk gaan giechelen als een klein meisje of keihard gaan lachen.

Nee, dat in lachen uitbarsten kwam halverwege de les bijna aan de orde. Stel je voor: een handjevol vrouwen en een paar mannen staan in een klein sportzaaltje met een wand vol spiegels. De één ziet eruit alsof diegene net wat planken hout heeft doorgeslagen alsof ‘ie Daniel-san zelf is, de ander probeert zo goed als diegene kan de gaten in z’n sokken te verbergen en nog weer een ander vindt zichzelf een ware tai chi master en heeft onze Daniel-san net nog stiekem het een en ander geleerd, dus die noem ik vanaf nu Mr. Miyagi. Mr. Miyagi is denk ik ‘straight outta’ China komen vliegen en is overduidelijk bekend met tai chi. Waarschijnlijk doet Mr. Miyagi nu even mee met deze les om de beginnelingen te ‘outshinen’, pure egostrelerij. Maar hé, no judgement hier, wees vooral jezelf (zonder sarcasme).
Goed, we doen wat typische tai chi dingen als tijdens het uitademen je ogen wagenwijd opendoen. Op het moment dat ik dat doe schiet ik bijna in een onophoudelijke schaterlach aangezien ik nu acht mensen zie die met de meest enge ogen naar zichzelf kijken in de spiegel. Je zou bijna denken dat we Maori krijgers zijn en onze haka aan het oefenen zijn. Maar… ook ik kan mij beheersen, heus waar.
Ondanks dat ik tijdens deze les moest nadenken over bepaalde plekken van mijn lichaam en ik mij moest inspannen om mezelf te beheersen was het al met al best te doen. Of ik het nog een keer ga doen? Wie weet.

Liefde!